Edirneli genç Mehmet Emirhan Zaza, unutulmaya yüz tutmuş bir meslekle ilgili belgesel hazırladı. Unutulmaya yüz tutmuş meslekleri insanlara tekrar hatırlatabilmeyi amaç edinen Mehmet Emirhan Zaza, Edirne Jet Haber'e röportaj verdi.

Soru: Bize kısaca kendinizden bahseder misiniz?

Adım Mehmet Emirhan. 19 yaşındayım, üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. Babamın mesleği gereği küçüklüğümden beri dans ediyorum, halkoyunlarına ilgiliyim. Çocukluğumdan beri kameralara karşı büyük bir ilgim var. 17 yaşımdan beri aktif olarak çekimler, belgeseller yapıyorum. Kısacası henüz yolun başında ve hayalleri olan bir gencim diyebilirim.

Soru: Bu projenizdeki hedefiniz, amacınız neydi? 

Bu projedeki en büyük hedefim unutulmaya yüz tutmuş meslekleri insanlara tekrar hatırlatabilmek ve bunu bir seri haline getirebilmek. Örneğin Cemil Abi'nin mesleği aslında günlük yaşantımızın içinde olan bir meslekti, ayakkabıcılık. Her zanaatın içinde biraz da sanat vardır düşüncesiyle hareket edip bu sanatları/zanaatları, sanatın bir başka koluyla insanlara ulaştırabilmekti. Bunu da başarabildiğimizi düşünüyorum. Belgeselin henüz tamamını yayınlamadık ancak insanlar bir kısmını izlemelerine rağmen 'Hım, vay be, bu da böyle miydi?' diyebiliyorlar. Bu beni ve ekibimi çok mutlu eden bir olay. Umarım diğer projelerimizde de bunu başarıyla yapabiliriz.

Soru: Herhangi bir destek alıyor musunuz? En büyük desteğiniz nedir? 

En büyük desteğim ekibim. Bir çekim ekibim var ve hepimiz birbirimizin destekçisiyiz. Evet belki projenin başında olduğum için bugün burada ben varım ancak ekibim olmasaydı bu zor olurdu. Lakin üzülerek söylemek isterim ki arkamızda maddi anlamda hiçbir destek olmadan bu işleri yapıyoruz. Oysa arkamızda maddi anlamda bir destek olsaydı çok daha farklı işler yapabilirdik. Hepimiz öğrenciyiz, bu yüzden durumumuzun yetmediği projeler oluyor. Mesela şu an hali hazırda bekleyen dört tane projemiz daha var. Zamanı geldiğinde ve yeterli bütçeyi sağlayabildiğimizde onları da başaracağız ancak şu anlık vakti var.

Ailemin desteği de çok büyük. Zaten onlar olmasaydı bu şekilde bir başarım muhtemelen olmazdı. Annem ve babam daima yanımdalar hatta onlar da en az benim kadar ilgililer. Birbirimiz arasında fikir alışverişinde bulunduğumuz birçok zaman oluyor.

Soru: Karşılaştığınız zorluklar var mıdır? Eğer varsa nelerdir ve bunları nasıl aştınız? 

Her şey güllük gülistanlık olmuyor tabii. Ancak her zorluk aşılmak için vardır mottosuyla hareket ediyoruz. Örneğin çekim günü başımıza birtakım aksaklıklar gelebiliyor. Bunlar genelde ekipmanlarla ilgili oluyor. Dediğim gibi, sınırlı bütçemiz olduğu için zorlanabiliyoruz. Ama biz bunu bir şekilde halledip moralimizi bozmadan kaldığımız yerden devam edebiliyoruz. Sanırım en önemlisi de bu.

Soru: İlerleyen dönemlerde benzer projeleriniz olacak mı? 

Mutlaka. Cemil Abi, bu konuda ilk belgeselimizdi. Biz bunu bir seri haline getirip öncelikle Trakya ve Balkanlar'daki daha sonra da tüm Türkiye'deki birçok körelen meslek grubuna ulaşıp onlarla da belgeseller, kısa filmler çekmek istiyoruz. Bunun dışında da projelerimiz var hatta çok yakında yayınlamayı düşündüğümüz projelerimiz de var.

Soru: Bu tür projeler yapmak isteyenlere ve özellikle de sizin yaşlarınızdaki gençlere önerileriniz nelerdir? 

Belki klişe olacak ama asla pes etmemek. Dışarıdan bakıldığında kolay görünüyor olabilir ama işin içine girince zorluklarla karşılaşabiliyorsunuz. Bu yüzden daima azimli ve çalışkan olmak zorundasınız. Güzel fikirler bulun ve yaratıcı olmaya çalışın her zaman. Bulduğunuz fikirleri çevrenizle paylaşın, onların da görüşlerini alın. Ve güzel bir ekip... Ekip olmadan bu işlerin yapılmasını asla doğru bulmuyorum, ki zaten bana soracak olursanız imkansız. Bu arada ekip demişken de MEZART ekibime buradan selamlarımı iletiyorum. Nice güzel işlere!

Soru: Henüz belgeseli yayınlamadınız. Sebebini öğrenebilir miyiz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı?

Belgeseli yarışmalara göndereceğim için henüz yayınlamadım. Başta yerel televizyonlarda daha sonra birçok televizyon kanalında belgeseli yayınlatmak istiyoruz.